rozdział 9

Oczami Angeles 

Weszłam do rezydenci Ivo. Muszę przyznać, to wnętrze pasowało do mojego gustu.

- Chciała byś iść najpierw na plażę czy może chcesz coś zjeść ? - zapytał odkładając nasze torby na podłogę.

- Może pójdziemy na plaże a później coś zjemy. Co ty na to?

- Tak będzie dobrze - rzekł.

Później pokazał mi gdzie mogę się odświeżyć.
W pokoju przebrała się w moje ulubione, czarne bikini.
Na to ubrałam jeszcze jakąś luźną sukienkę i wyszła z tego pomieszczenia.
Ivo siedział w salonie i przeglądał coś na telefonie.
- Jestem gotowa - poinformowała mojego towarzysza.
- Skoro tak to chodzimy - wstał z sofy.
Podeszłam bliżej do Ivo.
Mężczyzna ruszył z miejsca a ja ruszyła za nim. Szliśmy jakimś długim korytarzem w którym na
końcu były drzwi. Przeszliśmy przez te drzwi i weszliśmy do jakiegoś wielkiego pomieszczenia.
Był to wielki kryty basen, te pomieszczenie zrobiło na mnie ogromne wrażenie.
Na brzegu znajdował się stół bilardowy, fotele, stolik i kilka roślinek w donicach.
Ivo złapał mnie lekko za ramię - Podoba ci się?
Odpowiedz była oczywista - Tak i to bardzo.
Uśmiechnęłam się do niego.
Usiadłam na jednym z foteli, Ivo usiadł na przeciwko mnie.
- To nie jest plaża ale chyba nie jest tak źle - powiedział dość smutnie.
- Nie jest tak źle!? Jest tu wspaniale - chciałam mu poprawić trochę humor.
Spojrzał na mnie tymi wielkimi zielonymi oczami - Cieszę się że ci się podoba.
***
Ten dzień miną dość szybko. Właśnie pakowaliśmy się do drogi powrotnej.
- Ten dzień trafia na listę moich ulubionych - włożyłam swoją torbę do bagażnika.
- Na serio - wsiedliśmy do samochodu - masz taką listę ?? - uśmiechną się do mnie głupio.
- Nie oceniaj mnie!
-  Dobrze Angeles.
Pojazd ruszył z miejsca. Przed nami 2 godziny drogi.

 Oczami Germana ...

Ten dzień nie różnił się niczym od poprzednich. Praca, Praca i jeszcze raz praca. Tylko że cały czas myślałem o Angeles.
Dlaczego Ivo zabrał ją na ten piknik? Muszę z nią porozmawiać.
Nagle usłyszałem otwieranie drzwi, szybko zerwałem się z krzesła i poszedłem w stronę.
- Angeles - uśmiechnąłem się.
- Witaj Germanie - odwzajemniła uśmiech.
Angeles podeszła do mnie i pocałowała w policzek - nawet nie wiesz jaka jestem zmęczona.
Spojrzałem w jej piękne zielone oczy, po chwili znów poczułem coś dziwnego, ale nie myślałem teraz o tym. Teraz liczyły się piękne oczy Angeles.
- German ...- rzekła nieśmiało.
- Tak? - zapytałem.
- Możesz potem przyjść do mnie do pokoju? - zapytała spuszczając wzrok.
- Oczywiście - kwiatuszku - że mogę do ciebie przyjść.
- Dziękuje.
Złotowłosa ominęła mnie i poszła do góry po schodach.
Miałem dziwnie przeczucie, że ta moja wizyta będzie bardzo udana.

Jendnorazówka - ,,I na zawsze''

Dziś zaczął się pierwszy dzień wiosny. Dokładnie 68 godzin temu odbyła się operacja pewnej, nie zwykłej kobiety która oddała część siebie.A dla kogo? Dla swojego ukochanego, którego zostawiła dla kariery. Ale gdy wróciła chciała naprawić swój błąd więc została jego anonimowym dawcą nerki.
Przecież mogła dalej mieszkać w pięknym Madrycie, mogła być znaną kompozytorką i robić dalszą karierę. Ale Angeles taka nie była. Każdego ranka budziła się z potwornym bólem, ale nie bólem brzucha czy bólem głowy. Nie! To był ból serca. Serca które zostało złamane na milion kawałeczków przez jej własną głupotę.
Ale nie wolno patrzeć w przeszłość tylko w przyszłość.
Wracając do szpitala, Angeles zaczynała się już wybudzać z śpiączki onkologicznej.
- Pani Dominguez - powiedział wysoki blondyn w kitlu - słyszy mnie pani?
Angeles otworzyła swoje oczy i pokręciła twierdząco głowom.
Lekarz zadał kolejne pytanie - Dobrze, jak się pani czuje?
Kobieta odpowiedziała krótko ,,dobrze''.
- Dobrze, proszę odpoczywać za chwilę przyjdzie do pani pielęgniarka - rzekł i wyszedł.
Złotowłosa od razu pomyślała o swoim ukochanym.
- Pewnie nie chce mnie widzieć - pomyślała i posmutniała - od razu jak mnie wypiszą wyjadę. German pewnie po kochał już kogoś innego i mnie już nie chce widzieć. Nie będę włazić mu z życie z butami. Wyjadę jak najdalej.
Jej rozmyślenia przerwała pielęgniarka.
- Dzień dobry - przywitała z uśmiechem pacjentkę - tu są laki które musi pani zażyć i woda do po picia - położyła tacę na stoliku obok.
- Proszę pani - musiała się zapytać - czy German Castillo już jest po operacji? - zapytała nie pewnie.
Kobieta uśmiechnęła się jeszcze bardziej i rzekła - tak, za niedługo powinien się wybudzić.
Angeles spuściła wzrok.
- Może .... chciała byś go odwiedzić ? - zapytała brunetka.
Złotowłosa praktycznie od razu stała już na nogach, nie czuła się senna ani zmęczona.
- Tak ... jeśli oczywiście to nie kłopot.
Pielęgniarka skinęła głowę i wyszły razem z sali. Brunetka doprowadziła ją do sali na której leżał ON.
- Proszę to tu - Angeles od razu weszła do sali.
Pokój był w kolorze brzoskwiniowym, było tam też kilka mebli np. stolik, dwa krzesła i łóżko.
Kobieta powoli podeszła do łóżka na którym leżał brunet.
Jej oczy od razu zrobiły się szkliste. Usiadła na roku i złapała go za rękę.
- Germanie.... to ja ..... Angeles - musi to powiedzieć - Wybacz mi - Zaczęła płakać ale nie dała się emocją - Wybacz mi że wyjechałam i że cię zostawiłam. Wybacz mi, że nie było mnie przy to gdy potrzebowałeś mnie. Wybacz mi że teraz przyjechała i mieszam ci w głowie. Wybacz mi......
Nagle ogarnęła ją chęć posmakowania jego ust. Przybliżyła ostrożnie swoją twarz do jego twarzy. Ich usta dzieliło już tylko kilka centymetrów. Złotowłosa pokonała ten dystans i rozbiła to. Pocałowała jego zimne a zarazem soczyste wargi. Chciała żeby ta chwila trwała wiecznie ale musiała przerwać, oderwała swoje wargi od jego ust.
Niespodziewanie brunet otworzył oczy, kobieta przestraszyła się ale nawet nie drgnęła.
Brunet otworzył usta i rzekł - Angeles....
Złotowłosa wstała z łóżka i pospiesznie opuściła sale, słyszała tylko wołania Germana - Angeles poczekaj... - ale nie zatrzymała się.
Wróciła na swoją sale, wzięła laptopa i zaczęła przeglądać oferty lotów do Argentyny. Po chwili znalazła idealną ofertę, lot za 3 dni, więc szybko zabukowała bilet w jedną stronę.
W tej samej chwili do sali wszedł lekarz którego wdziała dziś rano.
- Jak się teraz pani czuje ? - zapytał uśmiechając się.
- Dobrze. Doktorze kiedy będę mogła wyjść ze szpitala?
Blondyn podrapał się po głowie i odpowiedział - jeśli wszystko będzie w porządku po operacji to za dwa dni.
Ta wiadomość bardzo odpowiadała Angeles.
- Dobrze dziękuje - rzekła i położyła się na łóżku.
Lekarz miał już wychodzić ale się zatrzymał - Ten mężczyzna którego pani odwiedziła pytał o panią - rzekł i wyszedł.
 - Czyli pytał o mnie jej policzki zrobiły się czerwone a serce biło jak oszalałe.
 Angeles ogarnij się! - skarciła się w duch.
Myślała nad tym jeszcze chwilę a potem ogarną ją sen.
Tym czasem German myślał o pięknej zielonookiej.
Dlaczego przyszła? Może też jest w szpitalu? W końcu miała szpitalną koszule. Muszę ją znowu zobaczyć. Chcę znowu dotknąć jej ciepłe, soczyste usta.
Wstał z łóżka, ubrał buty, szlafrok i wyszedł na korytarz. Zaczął chodzić od sali do sali w poszukiwaniu złotowłosej.
- SALA 56 - wszedł - O przepraszam, nie ta sala - wyszedł, i tak przez kilka następnych sal.
Staną przed salą 154 - ostatnia próba - rzekł i wyszedł na sali.
To był strzał w dziesiątkę. Na łóżku leżała jego ukochana, złotowłosa Angeles.
Oczy miała zamknięte - pewnie śpi - pomyślał i podszedł do łóżka na którym leżała, zerkną na kartę pacjenta. I nagle wszytko był jasne.
German usiadł na łóżku i złapał ją za rękę - Angeles, więc to ty.
Złotowłosa otworzyła gwałtownie oczy - German co tu robisz?! - zapytała przestraszona.
Mężczyzna nic nie odpowiedział tylko przytulił do siebie złotowłosą.
Kobieta chciała się wyrwać ale tego nie zrobiła. Nie zrobiła tego ponieważ tęskniła za jego ramionami, za jego oczami i za jego ustami.
- German... - zaczęła niepewnie - Przepraszam cię. Przepraszam że wróciłam i wchodzę z butami w twoje życie. Obiecuje że od razu gdy mnie wypiszą zniknę z twojego życia - spuściła głowę.
- Angeles. Kochanie nie mów tak. Jesteś całym moim światem proszę nie opuszczaj mnie - ujął jej twarz mi musną jej wargi.
Ten pocałunek był delikatny a zarazem namiętny, każde następne muśnięcie stawało się bardziej nachalny i zachłanny. Niestety wszystko ci miłe musi się skończyć. Angeles oderwała się do Germana.
- Na prawdę tego chcesz? - zapytała patrząc mu w oczy - chcesz żebym tu została?
German uśmiechną się - Tak kochanie, chce żebyś była zawsze przy mnie - po tych słowach Angeles przytuliła się do Germana.
- Kocham cię Germanie - rzekła cichym prawie nie słyszalnym głosem.
- Ja kocham cię bardziej i na zawsze. 

HO HO, WESOŁYCH ŚWIĄT ....

                                                 Aniołowie w niebie głoszą wieść radosną: 

Bożego Narodzenia nadszedł czas!

To czas ludzkiej miłości i życzliwości,

niech nie zabraknie Wam także radości.

Kolędujcie z uśmiechem na twarzach,

a sylwestrową noc spędźcie

na wesołych zabawach!

rozdział 8

- Pewnie to słyszałaś już milion razy ale - złapał jej dłonie - jesteś piękna.
Jej policzki zaczerwieniły się - dziękuje Germanie,
I znowu. Znowu to dziwne uczucie. Ale co to jest? Może po prostu jestem chory a może Zako... nie to nie dorzeczne!

Reszta wieczoru była udana. Widziałem że Angeles świetnie się bawiła. Siedzieliśmy już w samochodzie i prowadziliśmy rozmowę.
- Dziś było na prawdę świetnie! - uśmiechnęła się.
- Ciesze się - przerwałem - Angeles. Masz na jutro jakieś plany ?
- Wiesz miałam odebrać Valerię z lotniska ale musiała został w Francji ze względu na swoja chorą matkę - os razu posmutniała - ale Ivo zaprosił mnie na piknik więc się zgodziłam - odwróciła wzrok.
- CO!? On nie ma prawa!? - dobrze że nie powiedziałem tego na głos.
- German już jesteśmy -dopiero te słowa wyrwały mnie z transu.
Najpierw ja wyszedłem z Samochodu a potem pomogłem wyjść Angeles.
Przechodząc próg na potkaliśmy na moją matkę.
Spojrzała na moją towarzyszkę - Angeles ależ ty pięknie wyglądasz!
Ona uśmiechnęła się - Dziękuje pani Castillo.
- Mamo - objąłem złoto włosą ramieniem -Angeles jest pewnie zmęczona.
- Dobrze. Miłych snów.
Potem wymieniliśmy jeszcze kilka słów i każde z nas poszło w swoją stronę.

Rano obudziłem się bardzo późno, była już chyba 9. Wstałem, ubrałem się i zeszedłem na dół na śniadanie.
W salonie siedziała Angeles.
- Cześć Angeles - przywitałem się.
- O witaj - spojrzała na mnie - Mirta zostawiła ci śniadanie w kuchni.
- Dzięki - poszedłem do kuchni.
Zjadłem szybko śniadanie i wróciłem do salonu.
Niestety nie była już sama. Siedział z nią Ivo. Rozmawiali i śmiali się.
- O cześć stary - mój przyjaciel zaszczycił mnie wzrokiem.
- Cześć Ivo - powiedziałem to dość chłodnie.
Ivo wstał i dał znak Angeles żeby też się podniosła - to my już idziemy.
- Pa German - tylko ona się ze mną pożegnała.
Wyszli. Razem. Sami.

Oczami Ivo

Wyszliśmy z willi Castillo i wsiedliśmy do samochodu. 

- Jak myślisz gdzie jedziemy?. - zapytałem swoja towarzyszkę.

- Pewnie nad wodę bo kazałeś mi spakować kostium i jakiś ciuchy do przebrania.
- Zgadłaś - ruszyłem z pod domu mojego przyjaciela /a może rywala?/

Podczas drogi cały czas rozmawialiśmy i śmialiśmy się. Zanim się obejrzałem już byliśmy na miejscu.
Wysiedliśmy z samochodu i skierowaliśmy się w stronę mojej rezydencji.
- Ładna rezydencja - rzekła moja towarzysza.
Objąłem ją ramieniem - Dziękuje.
Otworzyłem drzwi i wpuściłem Angeles pierwszą do środka.

rozdział 7

Angeles napisała mi SMS żebym pojechał bez niej, ona dojedzie później. Więc pojechałem na bal sam.
Rozmawiałem właśnie z z organizatorem imprezy.
- I co? Zrobiłeś z niej Damę? - zapytał podśmiewując się bezczelnie.
- Sam zobaczysz, zaraz się tu zjawi.
Rozmawialiśmy jeszcze chwile. W trakcie rozmowy zauważyłem że w naszą stronę szła kobieta. Na jej widok  dech zaparł mi w piersi. Dopiero po chwili zorientowałem się że to Angeles!
Była... była.... najpiękniejszą kobietą jaką kiedykolwiek widziałem.
Miała na sobie jasno-różową sukienkę i pięknie ułożone włosy.
Podeszła bliżej i uśmiechnęła się - Przepraszam za spóźnienie.
- E... nic się nie stało - Ivo złapał ucałował jej nadgarstek,
Krew się we mnie burzyła.
- Angeles, mam nadzieje że zatańczysz ze mną pierwszy taniec...

Oczami Ivo 

Angeles była piękna. Nie była tą szarą myszką którą widziałem kilka dni temu.

- Angeles, mam nadzieje że zatańczysz ze mną pierwszy taniec... - miałem nadzieje że powie TAK.
- Z chęcią - uśmiechnęła się,
- Więc chodźmy na parkiet - złapałem ją za dłoń i udaliśmy się na parkiet,
Muzyka zaczęła grać, był to wolny kawałem więc ustawiliśmy się w pozycji Allongé  i zaczeliśmy tańczyć.
Podczas tańca poczułem coś dziwnego. Przy Angeles poczułem się jak prawdziwy mężczyzna, nie jak jakiś gówniarz za którego wszyscy robią wszystko. Teraz czół się jak prawdziwy, ceniony inżynier.
Nagle natknąłem się na zielone tęczówki Angeles, były w nich małe iskierki radości. Ten widok rozgrzał moje serce.
Nie chce żeby cierpiała przez ten cholerny zakład. Zakończę go!
Muzyka ucichła.
- Dziękuje za taniec - ucałodwałem jej policzek.
- To ja dziękuje za zaproszenie - uśmiechnęła się szeroko.
Jej uśmiech był ciepły i przyjemny.
- Może udamy się do ogrodu na spacer?
- Może innym razem, muszę jeszcze porozmawiać z Germanem - od razu posmutniałem.
- Dobrze, ale trzymam cię za słowo - pocałowałem ją w policzek i pozwoliłem odejść.

Oczami Germana ...

Ivo tańczył z Angeles. cały czas patrzałem na niego czy nie robi coś głupiego. Na szczęście po tańcu Angeles odeszła od niego i podeszła do mnie,
- Jak taniec? - zapytałem.
- Cudowny. Ivo świetnie prowadzi - uśmiechnęła się.
Nie chce żeby z nim tańczyła, żeby z nim rozmawiała albo żeby na niego patrzyła. Ale czemu ja tak myślę? Ah penie impuls.
- German... - spojrzałem jej w oczy i rozpłynąłem się.
To w nich widzisz odbicie człowieka. Ja w oczach Angeles wiedziałem ciepło, szczęście, radość, zadowolenie, dumę, odwagę, ambicje i .... miłość. Miłość. Piękne słowo tylko szkoda że tak rzadko przez zemnie używane.

Rozdział 6

Obudziłem się kilka godzin później. Leniwie otworzyłem powieki. Na żółtym fotelu obok stolika siedziała a bardziej spała Angeles.
Nogi miała pod ciągnięte pod podbródek.
Wstałem z łóżka i podeszłem do śpiącej.
Wyglądała tak słodko. Delikatnie wziąłem ją na ręce, położyłem ją na łóżku i przykryłem kołdrą. Już dziś jest przyjęcie u Ivo.
Przemyślałem to wczoraj, przyjdę z nią na ten cholerny bal, ale nie rozkocham jej w sobie.
Nie chce żeby cierpiała. Po prostu nie chcę!
Angeles nagle złapała moją dłoń i otworzyła oczy.
- Dzień Dobry - powiedziała zaspanym głosem.
- Witaj - ucałowałem jej policzek.
Uśmiechnęła się - Jak się dziś czujesz?
Odpowiedziałem tylko ,,Dobrze''.
- Dziś jest przyjęcie u Ivo. Nie mogę się już doczekać szóstej - jej uśmiech był taki ciepły. Ah.
- Ja też się cieszę - usiadłem obok niej.
Zauważyłem że nagle posmutniała. Po prostu, bez słów przytuliłem ją. Ona się wtuliła w mój bok i zaczęła cicho płakać. Głaskałem delikatnie jej plecy. Na prawdę nie chciałem żeby była smutna.
- Nie płacz, wszystko będzie dobrze - wyszeptałem jej do ucha.
Ona spojrzała mi prosto w oczy. Nasze twarze dzieliło tylko kilka centymetrów. Nagle naszło mnie dziwne uczucie. Nie wiem jak je opisać, nigdy takiego uczucia nie czułem.
Nagle Angeles wstała.
- E... to ja pójdę do łazienki - wyszła z pokoju.
Ale dlaczego? Czyżbym zrobił coś nie tak? A może po prostu poszła się odświeżyć? Ah Licho wie.
***
Sekundy mijały, a za nimi minuty i godziny. Do przyjęcia u Ivo została tylko godzina. Mam nadzieje że Angeles się nie rozmyśli w ostatniej chwili.
Postanowiłem sprawdzić co u niej, więc poszedłem do jej pokoju. Zapukałem lekko i po cichym 'proszę' wszedłem.
Angeles siedziała przed białą toaletką i chyba robiła sobie makijaż.
- Cześć Angeles - usiadłem na krześle obok.
- Witaj - spojrzała w moją stronę.
Teraz zauważyłem że jej oczy są bardzo staranie pomalowane i pięknie podkreślały jej zielone tęczówki.
Uśmiechnąłem się szeroko. Angeles chyba to zauważyła więc odwzajemniła uśmiech.
- German - spojrzała na zegarek - chyba się lekko spóźnię na przyjęcie.
Zdziwiłem się - Coś się stało?
- Moja bardzo bliska kuzynka mieszka tu w Madrycie. Jest jedną z najlepszych stylistek w Włoszech, i poprosiła ją żeby mnie uczesała i pomogła wybrać sukienkę, bo w końcu dziś jest wyjątkowy dzień - po tych słowach ktoś zapukał do drzwi.
- Proszę - Do pokoju weszła Wysoka blondynka.
Wyglądała na około 30 lat, może mniej.
- Angeles przepraszam za spóźnienie - jej głos był przyjemny ale jednocześnie ostry.
- Nic się nie stało - przytuliły się na przywitanie.
- U... a to co za przystojniak? Dobra w sumie nie ważnie, mógł byś wyjść muszę ją naszykować.
- Dobrze - wyszedłem z pokoju.

rozdział 5

Każde z nas poszło w swoją stronę, ja do swojego pokoju a Angeles do swojego.
Położyłem się na łóżku i zacząłem myśleć o dzisiejszym dniu. Była na prawdę miło. Prawie cały czas rozmawialiśmy śmialiśmy się i żartowaliśmy. Angeles jest na prawdę sympatyczną osobą.
Nie wiem ile tak myślałem ale za oknem było już ciemno. Postanowiłem iść się wykąpać. Wstałem z łóżka i udałem się do łazienki. Drzwi były lekko otwarte więc weszłem bez pukania, ale to chyba nie była dobry pomysł.
W wannie siedziała Angeles, oczy miała zamknięte, głowę miała opartą o róg wanny, piana zakrywała resztę jej ciała. Chyba mnie nie zauważyła, chciałem się cicho wycofać ale wpadłem na szafkę. Złotowłosa spojrzała w moją.
- German! - uśmiechnęła się lekko z zawstydzenia.
- Wybacz, drzwi były lekko otwarte więc myślałem że nikogo tu nie ma - szkoda że nie wychodziłaś z wanny.
- Nic się nie stało - uśmiechnęła się.
- To ja już pujdę - nie chciałem wyjść ale Angeles mnie powstrzymała - German możesz poczekać.
Spojrzałem na nią pytająco - Tak?
Angeles uśmiechnęła się figlarnie - Podał byś mi ten olejek, który stoi tam na półce - wskazała palcem półkę za mną.
Oczywiście podałem jej go i wyszedłem. Poszedłem do pokoju, dziś pójdę spać bez prysznica.
***
Nie było Nikogo, było ciemno i zimno. Szedł ulicą. Nagle zauważył kogoś na ławce pod wielkim drzewem. Tym kimś byli oni. Jego ukochana i jego przyjaciel. Całowali się. Ten widok złamał mu serce jeszcze bardziej. Podszedł do nich gdy skończyli. Ona spojrzała na niego z iskrami w oczach a on z nienawiścią. 
Ona pokazała mu dłoń na której znajdował się pierścionek zaręczynowy - Ślub już za miesiąc, mam nadzieje że zjawisz się na nim.
Zamarł. Wiedział że są razem ale ślub! Nie to on ją kocha, tamten chce ją tylko wykorzystać. 
- Nie! - uklękną przy niej - proszę! Nie możesz za niego wyjść on chce cię wykorzystać.
On popchną go na ziemię i pocałował swoja narzeczoną, ona odwzajemniła pocałunek.
- Nie proszę - Zaczął krzyczeć ale oni nie zwracali na niego uwagi. 
- NIE.....
***
Gwałtownie usiadłem na łóżku. Byłem cały spocony i przestraszony.
Zorientowałem się że za oknem jest ciemno ale w moim pokoju paliło się światło. Nagle za ragu weszła Angeles, trzymała w rękach miskę chyba z wodą.
- Na szczęście już się obudziłeś - powiedziała z ulga w głosie.
Uklękła przy moim łóżku, zmoczyła szmatkę która leżała na stoliku nocnym - połóż się.
Zrobiłem to co kazała. Położyła wilgotny ręcznik na moim czole.
- Lekarz zaraz się zjawi - uśmiechnęła się lekko.
uspokoiłem się trochę więc spytałem - Co się stało?
Angeles zamoczyła jeszcze raz szmatkę i znów położyła mi ją na czole - Wierciłeś się i mamrotałeś coś przez sen. Twoja matka strasznie się przestraszyła więc pojechała z twoim ojcem po rodzinnego lekarza.
Zdziwiłem się że tak się o mnie martwili. Do pokoju weszła Mirta.
- Oh. Paniczu przyniosłam zupę żeby pana wzmocniła - położyła ją na stoliku nocnym.
- Dziękuje.
Angeles jeszcze chwile robiła mi okłady, później przyjechał lekarz, zbadał mnie. Po jego wizycie wszyscy poszli spać.